Շատ շատերու համար կասկածելի չէ, որ Ապրիլ 11-24-ի դեպքերը նպատակ ունեին Հայոց Դատը ոչնչացնել` հայ ժողովուրդը կոտորելով: Հայը կոտորվեցավ ոչ թե իբրև քրիստոնեա, այլ որովհետև Դատ ուներ: Ու թուրքը դիմեց հիմնական միջոցի, ատամը քաշեց` ատամի ցավեն ազատվելու համար: Մեռցնել Հայկական Դատը, այս էր հիմնական պատճառը: Ժողովուրդը պետք է կոտորվեր` այս Դատը մեռցնելու համար և ժողովուրդը կոտորելու համար ամենեն առաջ կոտորեցին ղեկավարները, որպեսզի ինքնապաշտպանությունը չկազմակերպեն: Թուրքը խտիր չդրավ լուսավորչականի, բողոքականի և կաթոլիկի, Դաշնակցականի և Հնչակյանի միջև: Պետք չէ՞ր, որ մենք ալ մեկ ճակատ կազմեինք թուրքին դեմ: Բայց այսօր 14 տարի վերջ հակառակը կը տեսնենք: Հայ ժողովուրդը չէր կրնար հայ չմնալ: Հայ ժողովուրդը մեղք չունի կոտորածներուն մեջ: Գոնե կարդացեք այս առթիվ օտարներու գրածները: Մի միլիոն ու կես կոտորվեցավ անոր համար որ անոնք կրնային Հայաստան կերտել:
Ջարդի ծրագիրն հղացողը ըսավ, թե հայ ժողովուրդը պիտի կոտորե այնպես, որ հիսուն տարի ոտքի ելելու անկարող ըլլա: Այս է, որ պետք է հայտարարենք միշտ: Չէ կարելի ըսել թե հայ բազուկը անպատասխանի մնաց:
Ջարդի ծրագիրն հղացողը ըսավ, թե հայ ժողովուրդը պիտի կոտորե այնպես, որ հիսուն տարի ոտքի ելելու անկարող ըլլա: Այս է, որ պետք է հայտարարենք միշտ: Չէ կարելի ըսել թե հայ բազուկը անպատասխանի մնաց:
