Լույս է տեսել

Լևոն Սահակյան, Բանաստեղծություններ, 

 Երևան, Գրիգոր Տաթևացի հրատ., 2013թ. 262 էջ: 

Ընթերցողի սեղանին է Լևոն Սահակյանի բանաստեղծությունների հատընտիրը: Հրատարակել է նաև <<Հանուն հավատի>>(1991), <<Կատակում է Գորիսը>>(1994), <<Հավատի խորան>>(1996), <<Ակների պատմությունը>>(2000), <<Գորիսյան ժպիտներ>>(2002), <<Թռիչքներ>>(2003), <<Գրամատյան>>(2006), <<Ուղեծիր>>(2010) գրքերը: 

ՀԳՄ անդամ է:

 ԻՄ ՀԱՅՐԵՆԻՔ 

Չէ՛, ես վերջին պոետդ չեմ

Եվ զինվորը անել,

Ի՛մ հայրենիք, ապրի՛ր հավետ

Ու երջանիկ դարեր: 

Քո վեհ անվան պահնորդն եմ մի,

Նվիրյալդ անշեղ,

Արեգակիդ մի շողիկն եմ,

Պողիդ համար անթեղ: 

Պատմությանդ մի տողն եմ ես,

Հոգսակիրդ հոժար,

Ամենուրեք քո դեսպանը,

Սիրահարը խոնարհ:

Քո հասարակ զինվորն եմ ես՝

Անկանչ ելած մարտի,

Ու չի գնում նա մեռնելու,

Այլ գնում է՝ հաղթի: 

Ի վեր պարզած բռունցք եմ մի՝

Արդարության տենչով,

Քո ցասումի մի ալիքը՝

Անզիջում ու ցնցող: 

Արյունատար մազանոթն եմ

Քո ամրակուռ բազկի,

Հաղթանակիդ մի գոչյունը

Ցնծության  մեջ ազգի...

Չէ՛, ես վերջին պոետդ չեմ, 

Նեռն իզուր է ջանում,

Քո հերթական երգիչն եմ ես

Ու իմ խաչն եմ տանում:  

***

Արդարությունը պիտի գա մի օր,

Անհնար է, որ այսքան ուշանա,

Կբախտավորվի Նաիրին իմ հեգ,

<<Էրգիրը>> հային կվերադառնա: 

Տերը աշխարհիս այլ կերպ կնայի,

Կմիավորվեն հոգիները մեծ,

Խաղաղ երգերով ասպարեզ կիջնի

Արդեն երջանիկ մի հայ բանաստեղծ: 

Արդարությունը կհասնի մի օր,

Արդարությունը՝ որպես մանանա...

Եվ կյանք կստանա սպասումից հոգնած

Տառապած երկրիս երազը ոսկյա: 

ԱԿՍԵԼ ԲԱԿՈՒՆՑԻՆ 

Ու գնում է, գնում անխոնջ

Քարավանը տարիների,

Հնձանի մեջ շիրան եփվում

Եվ դառնում է հրայրք գինի:

Արբենում է բզեզը դեռ

Զմայլելի բուրմունքներից,

Վերցնում է խանդը մահակ,

Գալարվում է մեջքը ցավից: 

Խոնարհն էլի ծիկրակում

Ու չի թվում հասանելի,

Սոնան հուր է, Սոնան՝ կրակ,

Սոնան՝ ծաղկած մի մասրենի:

Ջրածիտը կորչում է ժիր

Խենթ ջրվեժի փոշու խորքում,

Տղան կապտած ելնում ջրից,

Թափառում է անուրջներում:

Ու գնում է մտքի հեռուն՝

Ձեռքին ծաղիկ ալպիական,

Հույս փայելով, որ Ձորում էլ 

Դեռ օրերը կտաքանան... 

***

Ես նկատում եմ, որ հետզհետե

Ավելի շատ եմ ուզում լուռ մնալ,

Կյանքն ամբողջովին բացվել է իմ դեմ

Եվ էլ չեմ ուզում հեռուներ գնալ: 

Իմ փոքրիկ գյուղը երկիր է մի մեծ,

Թե կենտրոն, և թե ծայր է աշխարհի,

Ուր եթե փնտրես, կգտնես Աստծուն

Կամ ցանցը կընկնես խև սատանայի: 

Արև ու լուսին ընկեր են ինձ հետ,

Երազ են շաղում աստղերն ամեն օր,

Արա, թե կուզես, դաշտը անկողին

Եվ բարձ դարձրու ամպը փետրավոր: 

Ցորենի հասած հասկը ծանրաբեռ

Հույսեր օրորող մի կին է հղի,

գետը երակ է, ջաղացը՝ խորան,

Օդը՝ թանկարժեք, հիացքը՝ ձրի: 

Ու միանգամայն տեղին է ասված,

Որ կա ամեն ինչ՝ ամեն ինչ մեջ,-

Դարն ակնթարթ է, օրը՝ լրիվ կյանք,

Սերը՝ բռնակալ, լռությունը՝ վեճ... 

- See more at: http://mirhav.blogspot.com/p/blog-page_8068.html#sthash.71LLiwL8.dpuf